L'appelle du vide - wiersz
Już pierwszego dnia
Gdy usłyszałam to wołanie
Poczułam pewne obawy
- nie zwracałam uwagi na nie
I tak od tamtego czasu
Który mija nieubłaganie
Coraz częściej się ono pojawia,
Coraz częściej słyszę te wołanie
Teraz już mi nie przeszkadza
Choć pobawione jest sensu, mądrości
Czasem się nawet zastanawiam
Czy nie ma w nim kropli szczerości?
Jeśli kiedyś się go posłucham
To umieszczą nas w jednej trumnie
Na wieki ze sobą będziemy
Ale nie przeraża to jakoś szczególnie
Bo pomimo jego chamstwa
I urazy mojej do niego
To trudno jest w tym świecie
o tak lojalnego przyjaciela.
(przypis: Fraza "l'appelle de vide" znaczy dosłownie "zew pustki" i opisuje autodestrukcyjne myśli, np. kiedy stoimy na skraju klifu i coś mówi nam, żeby się rzucić w przepaść, albo gdy prowadzimy samochód na moście i nagle mamy ochotę skręcić by wpaść do rzeki.)
Dodany: 2019-01-23 16:34:55
Ĺadne i nastrojowe :)