Iść przed siebie - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

iść przed siebie w noc ciemną

tam gdzie gwiazdy mrugają

marzeniami ogarnąć

czas nim myśli ustaną

iść przed siebie we dwoje

wspólnie czynić wybory

zrywać więzy nieznośne

co z przesądów wyrosły

iść przed siebie w noc ciemną

chmurną deszczem brzemienną

z błysków wspomnień odartą

rozpacz zmywać przeklętą

iść przed siebie rozumnie

niszcząc to co przeszkadza

lecz bez krzywdy okrutnej

by nikt przez to nie płakał

iść przed siebie o świcie

tam gdzie słońce rozkwita

niech poeta opisze

że optymizm rozwija

K. Puchała