Chora z zawiści - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

Żarem zawiści ciągle buzuje,

Nawet najbliższym serca żałuje,

Wiecznie zazdrości z każdej przyczyny,

Wszystkim sprzedaje swe własne winy.

Że dziecko piękne się urodziło,

Że pierwszy roczek w zdrowiu przeżyło,

Że w sklepie taniej ktoś kupił boczek,

Że włos sąsiadce zwinął się w loczek…

Z zawiścią patrzy jak słonko błyska,

Że przy jej płocie droga jest śliska

A u sąsiada czysta i równa,

Nie ma tam nawet i psiego gówna.

Szaleńcza zawiść, siostra zazdrości,

Zabija każdy okruch radości,

Rodząc udrękę. Kogo dopadnie.

Jest już skończony – z życia wypadnie.

K. Puchała