I. Kuchnia - wiersz

fascynowały mnie noże kuchenne
po szkole w półmroku
studiowałem krzywizny układałem w dłoni
odnajdując uspokojenie
w krojeniu ćwiartowaniu szatkowaniu
gdy zimne ostrze zanurza się w mięso
oddziela od kości
tnie na plasterki, na kosteczki, na drobne cząstki
i w smażeniu
gdy kurczą się w gorącym oleju
powoli przekształcają w popiół

powolny rytuał destrukcji
i blask ostrza
sterylny
gra cieni na twarzy

śniłem o nożach
nożach sterczących z ciał
pozornie znanych ludzi
noże przerabiające ich na mało strawną potrawę

kojące sny ociekające smażonym tłuszczem

kochałem noże kuchenne
potem pokochałem kobiety

zasypiałem między udami
albo skulony
na ich dłoniach
pomiędzy piersiami
głaskany czubkiem kciuka

zanikając w dotyku
przestrzeń redukując do krzywizn ciała
czas do wieczności chwili

oddając życie z każdym wytryskiem

najbardziej w tym wszystkim uspakajały
rytmiczne ruchy niemal mechaniczne
powtarzalność gestu zawsze w kontekście
zawsze zasadnego chociaż
perwersyjnego w swym nieużytku
perwersyjnego w niezgrabności

spalone jedzenie
tysiące potraw nie do spożycia