"Gdzie..." - wiersz

"Gdzie się podziała moja ojczyzna?

Ktoś zasłonił jej śliczne oczy

może to lepiej, bo wtedy nie widzi

nieświadoma dokąd tak naprawdę kroczy"

Obudziłaś ich bladym świtem

i kazałaś biec przed siebie

Młode wróble ścigał czarny orzeł.

Nawet on od swojego okrucieństwa

odwracał głowę.

Klęcząc na dłoniach żyznej matki

patrzą w stalowe Oko

w którym widać jedynie

czarną otchłań zapomnienia

Miesiące, dni, godziny, minuty, sekundy

Płynął gorliwie głaskane różańcem

i szczerym wyznaniem wiary

On tylko jeden nie czuje strachu

On wszystkich widzi początek i koniec

Choć nie jest wszechmocny 

Dar ma uśmiercania

Pluje ogniami piekielnymi z Oka

Kłos trupów kładzie

Tu na zielonej soczystej trawie

W miejscu gdzie rośnie czyjeś nowe życie.