dziadek - wiersz

Cóż to za czasy drogi panie, 

gdy po najprostsze wołanie

żalu mrowie wysyła się w niebo,

a każdą sprawę załatwia "na lewo".

Cóż to za świat w którym pieniądzem

łata się w sercach dziury...

zewsząd wrzask, pisk

w ręce tylko te "komóry"

Czy do ludzi w ogóle nic nie dociera?

Żadna z tych rzeczy, która mnie doskwiera?

To, że dziś znowu widziałem ją samą

z dzieckiem przez park w biegu

brodząc po kolana w śniegu,

żeby zdążyć do domu, póki wcześnie

po kryjomu.

Bo gdy jej "mąż" wróci 

to i dzieciom i żonie

wychodne skróci.