cukrowe szczęście - wiersz

Mała

Po podwórku biegnąca

z wilgotną kromką chleba

cukrem opieczętowana radość.

Otchłań ciemnej bramy

odsunięta na później

z jej nienasyconą czarną paszczą

i końcowym błyskiem światła

Muchy

z wysokości ciepłej ściany

patrzyły zazdrośnie na jej szczęście

cukrowo-chlebowe

biegnące w krótkiej sukience

gołymi piętami wzbijające

obłoczki kurzu

staccato