Chodźmy pić jesień - wiersz

chodźmy do sadu grabić złote liście

będziemy razem jędrny owoc zrywać

pić słodki nektar słuchać sennych muśnięć

gdy nas otuli szelestów pierzyna

by niczym w puchu utonąć beztrosko

oczarowani baraszkować sielsko

pod winogronem delektować rozkosz

gonić jak dzieci fruwającą lekkość

patrz jarzębina zaprasza na spacer

wabią tarniny soczyste korale

wiatr różnobarwne unosi latawce

wokół wiruje wszechobecny balet

chodźmy potańczyć moja Afrodyto

boso pobiegać wśród listowia brodzić

jak dzikie gęsi lećmy w uroczysko

płonąć pod klonem jesień nas ozłoci

na kartoflisku posłanie uścielę

żeby smakować pieczone ziemniaki

ze swojskim masłem zagryzane serem

chłonąć woń dymu i wiejskiej sielanki