Wiosna - wiersz

Wreszcie wiosna błysnęła trochę

dziewczyny patrzą za bocianem

oko po zgrabną pończochę

samo sięga - w głowie rumianek

Kobiety już tęsknią za słonkiem

rozkosznie spódnica zaszeleści

psotny wiatr pokaże koronki

naga nóżka zakróluje w mieście

Skoczne oczy zaczną uciekać

zalotnie ulicznym przylaszczkom

tęsknota zaciągnie człowieka

po balladę ku leśnym chaszczom

Zawilce będą kwitnąć mleczkiem

można błogo utonąć w łące

w natchnieniu zdejmować szeleczkę

gubiąc czas wstać rankiem gorącym

Wreszcie odurzą wonią fiołki

zazieleni się zagon żyta

ku spacerom z Ziemi aniołkiem

by twierdza została zdobyta

Wtedy zapragniesz szeptać z wodą

serca przytulać z trawy łanem

wiosennego ust czuć smak miodu

„Świteziance” rozplatać wianek