by kochać. - wiersz

Stworzon aby kochać.

To tak jakby urodzić się w celu.

Wśród miliona, pośrod wielu,

być by kochać.

I kochac by żyć.

Nie czuć ,to samo co w próżni tkwić.

Wypełniać pustkę w środku,

ludzkim uczuciem, postacią, istnieniem,

chwytać spojrzenie, uśmiech, znudzenie,

,dźwięk snu i układanej dłoni,

myśli chodzącej zgrabnie ,owej skroni.

Wdychać śmiech, błysk w oku,

zasypiać w ton stawianego kroku.

I tak się tulę do ściany boku,

budzę się w żalu, smutku ,amoku,

i z zawiedzeniem zerkam w lustro,

gdzie jedna osoba, a za nią pusto.

Istnieję po to ,by kochać,

kocham aby żyć.

Nie czuć, to samo co w próżni tkwić.