Zawsze będę cie kochać.. cz1

Olka przeprawiała się przez śniegowe zaspy. Szła szybkim krokiem.

-Om, poczekaj!- zawołał chłopięcy głos.

Ola puściła go mimo uszu. Wiedziała kto ją woła, dlatego nie zamierzała się odwracać. Tylko jedna osoba nazywała ją "Om". Jej chłopak.

Marek złapał jąza ramię.

-Nie gniewaj się, prosze- spojrzał na nią błagalnie.

-Spadaj!-burknęła wyzwalając się z uścisku.

- Przepraszam.przepraszam,przepraszam, że zapomniałem o twoich imienach..

-Urodzinach, matołku!-krzyknęła.

-Ups.. No to o urodzinach, musiałem się uczyć i..

-Co jest ważniejsze od twojej dziewczyny?-zmierzyła go wzrokiem.

-Ale..

-Idź sobie!

-Om, nie sądziłem, że to dla ciebie ważne.. Przecież ja zawsze będę cię kochać..

-No i? Spadaj, mówię!.

Marek już się nie odezwał. Zagryzł wargi. Otworzył usta by coś powiedzieć, lecz zamknął je, pokręcił przecząco głowa i skierował sie na pasy dla pieszych.

Olka szła dalej, z podniesioną dumnie głową, nie odrwacając się za siebie.

Oczywiście myślała, że Marek przyjdzie ją jutro i obejmie. jeszcze raz przeprosi i wszystko będzie tak jak dawniej.

Usłyszała pisk opon. i krzyk. Krzyk Marka. Odwróciła się na pięcie.To co ujrzała przyprawiło ją o zawrót głowy.

Na jezdni leżał Marek.

Z jego głowy lała się krew.