Tezy Upadłych: Przebite pomniki

"Wszechmogący, wieczny Boże, Ojcze, któryś człowiekowi dał przykazanie, aby czcił swego ojca i swoją matkę – dziękuję Ci za rodziców i proszę za nimi. Kocham ich całym sercem i chcę, żeby szczęśliwi żyli jak najdłużej. Po Tobie, Boże, zawdzięczam im najwięcej. Oni byli Twoimi współpracownikami w daniu mi życia ciała i nadprzyrodzonego życia duszy. Wiele włożyli oni, i wkładają, troski o moje zdrowie, wykształcenie i wychowanie. Boże Ojcze, spraw, abym umiał docenić ich starania i umiał być im za wszystko wdzięczny. Ty zaś łaską swoją racz wynagrodzić ich trud. Daj im, Panie, zdrowie i wszystkie łaski, które im są potrzebne do szczęścia i do zbawienia. Mnie zaś, Boże Ojcze, daj być dla nich pociechą, wspomóż mnie, abym ich kochał, szanował oraz im dopomagał. Boże Ojcze, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i ziemi, wysłuchaj modlitwy swojego dziecka i błogosław we wszystkim moim rodzicom. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen."

Takie modlitwy rozbrzmiewały wśród dzieci... Każdy stosownie modlił się do własnego Boga o przebaczenie braku szacunku dla rodziców... A także dla rodziców wiecznych, jakimi są dla nich bogowie w niektórych religiach...

Więc tu rozbrzmiewało czwarte przykazanie: "Czcij Ojca swego i Matkę swoją."

"Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił."

To mówiły niektóre z "dorosłych" dusz. Więc zapewne i one niegdyś nie szanowały swoich rodzicieli... A potem także i dzieci. To było przykre.

I tu przy mnie nie pękł żaden z pomników...

I nasuwało mi się pytanie...

Czy one kiedykolwiek pękną?

Fakt faktem, niektóre ze światełek były jaśniejsze od innych, niektore nawet niemal białe... Ale...

Czy one kiedykolwiek...

Pękną?

Bynajmniej "mój znajomy" tak twierdził... Ale czy to prawda?