Szept nocy bezsennej

Tej nocy znowu nie mogła zasnąć.. Myślała o rzeczach, które kiedyś sprawiały jej radość, o miejscach, w których stwierdzała ze zdziwieniem, że jest szczęśliwa, mimo, że nigdy nie przywiązywała się do takich rzeczy ze względu na ich kruchość i ulotność.. Przywiązywała się do ludzi.. Niestety teraz już wie, że związki międzyludzkie są o wiele mniej trwałe, a ich odejście w zapomnienie o wiele bardziej to boli. Bo czym jest wycięte drzewo, czy zgubiony ulubiony błyszczyk do ust przy stracie przyjaciela.. Albo osoby, która się za taką miała.

Przy dźwiękach Sunrise Avenue - Fairytale Gone Bad czekała na słodkie ukojenie jej niespokojnych myśli. Bo niby koniec końca nadchodził już od jakiegoś czasu, ale to dopiero teraz dostała porządnie w twarz na opamiętanie się. I nie należało to do najfajniejszych rzeczy w jej życiu. Właściwie to nigdy jej nie kochał. Nawet jednego dnia z tych wszystkich, jak dla niej, najwspanialszych w życiu. Nawet jednej godziny, w której kręciło jej się w głowie od nadmiaru endorfiny. Nawet sekundy, w której przeszło jej przez głowę, że pomimo tego wszystkiego przez co ostatnio przeszli, jaki był i jak mocno ją wcześniej zranił, mogliby może zbudować jakąś wspólną przyszłość.. Jednak to wszystko okazało się być iluzją, bezsensownym pieprzeniem wyrafinowanego aktora, w którego tylko ona wierzyła. Zniszczył ją jednym zdaniem, aż sama zachłysnęła się swoją naiwnością. Po raz kolejny zdarł z niej resztki wiary w niego i jemu podobnych. Była zła, okropnie zła, że znowu na jakiś czas będzie tonąć w przeświadczeniu o swojej beznadziejności, które, tak jak ruchome piaski, będzie wciągać ją tak długo, dopóki ktoś nie poda pomocnej ręki. I nie zaufa już ani razu, wie to na pewno. A na pewno już nie jemu. Może kiedyś znowu postara się rozkochać go w sobie, lecz dopiero wtedy, gdy stanie się na tyle silna, żeby móc zdeptać jego serce jak małego robaka, który w ogrodzie pożera liście truskawek, a nic dobrego nie wnosi do ekosystemu. Jednak desperacka chęć zemsty będzie oznaczać, że nadal będzie jej zależeć co sprawi, że zamiast satysfakcji poczuje się podle.

On sprawił, że nawet w domu rodzinnym czuje się nieswojo. W każdym kącie pozostawił część siebie, jakieś małe, głupie wspomnienie. Kilka opowieści pod poduszką, w tym miejscu najbliżej jej ucha, by nawet w nocy nie przestała o nim myśleć.. Kilka kłamstw, które niegdyś tuliły ją do snu, by teraz nie pozwalać jej zasnąć. Tak jak dzisiaj.. I jutro.. Za tydzień pewnie też.. Może za miesiąc jeszcze będą obijać się bladym szeptem.. Ale wie, że któregoś dnia znikną.. Na zawsze..