Podobieństwo o robotnikach z winnicy

"Albowiem Królestwo niebios, Królestwo Równości Jezusa Zbawiciela podobne jest do pewnego gospodarza, alegoria Jezusa Zbawiciela, który wyszedł wczesnym rankiem, po wschodzie słońca najmować robotników do swojej winnicy, powołać uczniów do głoszenia Ewangelii o swoim Królestwie. Ugodziwszy się z robotnikami, uzgodniwszy warunek zbawienia ze swoimi uczniami na jednego denara dziennie, na równe zbawienie każdego z powołanych swoich uczniów do głoszenia Ewangelii o swoim Królestwie, wysłał ich do swojej winnicy, wysłał swoich uczniów do głoszenia Ewangelii o swoim Królestwie. I wyszedłszy około godziny trzeciej, alegoria wieku najstarszego ujrzał innych, swoich uczniów, stojących na rynku bezczynnie, stojących w centrum miasta bez wykonywania żadnych czynności, dla siebie i innych. Więc rzekł do nich: Idźcie i wy do winnicy, wiekiem najstarsi powołani na moich uczniów do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie, a ja, Jezus Zbawiciel, co się należy, powołanym moim uczniom do głoszenia Ewangelii wam zapłacę, uzgodniony warunek równego zbawienia. I oni, wiekiem najstarsi powołani na moich uczniów poszli, głosić Ewangelię o moim Królestwie. Znowu o szóstej, alegoria wiekowa od młodości swojej i o dziewiątej godzinie, alegoria wieku dorosłego wyszedł i uczynił tak samo, powołał ich na swoich uczniów do głoszenia Ewangelii o swoim Królestwie. A wyszedłszy około jedenastej, alegoria wieku średniego znalazł jeszcze innych, swoich uczniów stojących bezczynnie i mówi do nich: Dlaczego tutaj, w centrum miasta bezczynnie, bez wykonywania żadnej czynności, dla siebie i innych przez cały dzień stoicie? Od wschodu do zachodu słońca. Oni na to, odpowiedzieli: Nikt nas nie najął, nie ma nikogo kto by nas powołał na twoich uczniów do głoszenia Ewangelii. Mówi do nich: Idźcie i wy do winnicy, powołani na moich uczniów do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie. A gdy nastał wieczór, po zachodzie słońca, mówi pan winnicy, Pan Królestwa do zarządcy swego. Zwołaj robotników, moich uczniów powołanych do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie i daj im zapłatę, uzgodniony warunek równego zbawienia dla wszystkich moich uczniów powołanych do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie, a zacznij od ostatnich, wiekiem najstarszych aż do pierwszych, od młodości swojej, wieku dorosłego i wieku średniego, powołanych na moich uczniów do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie. Podeszli tedy najęci, na moich uczniów powołanych o godzinie jedenastej, wieku średniego i otrzymali po denarze, według uzgodnionego warunku równego zbawienia dla wszystkich moich uczniów powołanych do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie. A gdy podeszli pierwsi, od młodości swojej moi uczniowie powołani do głoszenia Ewangelii, sądzili że wezmą więcej, według swojego sądzenia. Lecz i oni otrzymali po denarze, według uzgodnionego warunku równego zbawienia dla wszystkich moich uczniów powołanych do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie. Wziąwszy tyle, według uzgodnionego warunku równego zbawienia dla wszystkich moich uczniów powołanych do głoszenia Ewangelii, szemrali, mówili słowa niezadowolenia przeciw gospodarzowi, z którym uzgodnili warunek równego zbawienia dla wszystkich moich uczniów powołanych do głoszenia Ewangelii, bez uzgodnionego stażu powołania na moich uczniów do głoszenia Ewangelii o moim Królestwie. Mówiąc, słowa niezadowolenia: Ci ostatni, wiekiem najstarsi jedną tylko godzinę pracowali, krótki czas przed swoją śmiercią, byli na uczniów powołani do głoszenia Ewangelii, a zrównałeś, ich zbawienie wiekiem najstarszych, uczniów swoich powołanych do głoszenia