Nie zostawiaj mnie, cz 1

To historia o dwóch przyjaciółkach. Historia o przyjaźni, żalu i stracie.Magda niepoprawna marzycielka z głową w chmurach. Julita twardo stąpająca po ziemi, niedająca sobą pomiatać. Różni Je wiele, ale łączy przyjaźń i wielka miłość do tańca. Julita kocha balet, Magda wręcz przeciwnie woli szybki taniec hiphopowy. Nawet ta mała różnica w upodobaniach tanecznych nie była w stanie ich poróżnić.

-Wystaw palec.

-Ale, po co? Będzie bolało?

-Nie. Tylko lekko ukłuje. Staniemy się siostrami krwi.

-A co znaczy siostrami krwi?

-Zmieszamy Naszą krew droga Madziu, dzięki temu zawsze będziemy czuć, gdy druga będzie w niebezpieczeństwie.

-To cudowne.

-Wiem.

                                                *********

Trzy lata później.

Piękny letni poranek, do pokoju wdzierają się promienie słońca nadając blask miodowym włosom młodej dziewczyny. W powietrzu unosi się zapach świeżych kwiatów bzu. W ciszy słychać tylko ciche pochrapywanie dziewczyny i spokojny oddech psa. Nagle ciszę przerywa spokojny, lecz stanowczy głos.

-Julitko! Wstawaj, bo się spóźnisz!

-Mhm? Przecież jest tak wcześnie.

-Masz niecałą godzinę, spóźnisz się na próbę. Wstawaj.

-Wstaje, wstaje.

Dziewczyna powoli podniosła się z łóżka. Aż nagle..

-Aaaaau. – Niezmąconą ciszę zakłócił dźwięk uderzenia w podłogę. – I co sierściuchu? Jesteś z siebie zadowolony?

Zdziwiony pies, podniósł kudłatą mordkę i wesoło zamerdał ogonem.

-Tak do Ciebie mówię, no już Maks zmykaj.

-Mamo!!! Widziałaś moje baletki? A trykot?

-Julitko, wszystko jest w torbie. Nie denerwuj się tak, zjedz śniadanie. Podwiozę Cię.

-Dzięki, jesteś kochana.