"Listy Do..." ( .VIII. )

Pamiętnika westchnieniem przenoszę się w pamiętne chwile. Stoisz przy oknie i patrzysz na mnie swoim ciepłym wzrokiem, a ja zamykam oczy, aby ta chwila trwała wiecznie. Jednak chaos niszczy wszystko jak za dotknięciem szatańskiej różdżki. Realny świat dawno przestał dla mnie istnieć. Nie każ mi abym zrozumiała, bo zbyt mocno czuję i zbyt dużo widzę. Żyję ostatkami nadziei i jak ćma szukam światła, aby umrzeć. Życie jak wyrzut sumienia nęka mnie niemiłosiernie. Zaś ty tak obrzydliwie idealny patrzysz z potępieniem a spojrzenie, które kiedyś dawało ukojenie przeszywa boleśnie na wskroś .