"Listy Do..." ( .VII. )

Długi korytarz a w nim same drzwi wszystkie takie same wszystkie bez klamek... Za nimi słyszę Twój głos, odległy, ale bliski, znajomy, ale jakże obcy... Próbuję otworzyć drzwi waląc w nie pięścią nie ważne jak, nie ważne gdzie, ale połączę się z mego serca częścią. Krzyczę abyś usłyszał jednak Ty niezłomny powtarzasz wciąż: „W ciszy i samotności przyjdzie mi odejść... Odwracam karty życia a Ciebie tam nie ma...” Jednak wiesz, że serce wciąż kocha a dusza walczyć chce. Więc nie ważne jak daleko będziesz, nie ważne ile przeszkód do pokonania mam... I choćby ostatnie sekundy życia mego mijały to spotkamy się choćby w niebie. *** Myśli, co plączą się po głowie zapomniały osoby Twojej portret, umysł odszedł od zmysłów by nie zwariować... Myśli, słowa, zmysły i wszystkie odczucia natury ludzkiej zapomniały o spojrzeniu ciepłym jak płomień, co płonie w sercu mym, zapomniały też o dotyku ciepłych dłoni, co chronił przed zimnej kosy dotykiem. Jednak serce... Serce będzie pamiętać nawet wtedy, gdy świadomość stracę a myśli jak mgła ulecą. Uczucie, co zawsze płonąć będzie, uczucie, co lody roztapia, uczucie, co trwać będzie... Choć odszedłeś dawno już a kurz przykrył księgi wspomnień, kochać będę na wieki... Aniele Stróżu Wszechwieczny.