Architekt ścian

Za: N.Bobbio, Sulla missione dell’uomo nella socjeta, w: Sulla missione del dotto

Przestałem pytać siebie o granice. Wyznaczam je codziennie swymi czynami. Pomimo chwilowych eskapad na dno szuflady, kąt ciemnej szafy, pomiędzy obłoki dymu, dna butelek, wulgarne przerywniki przerywanych myśli, ustne przekazy kronik ludzkich dziejów – umyłem zęby, stałem na przystanku, miałem dziurę w skarpetce, zabrakło 0,20 PLN-ów – na fajki. Przekonuję siebie na siłę, iż odnajduję wszystko w permanentnym dialogu z samym sobą, – co dzień, coś nowego, znaczącego – że w sklepie 50 metrów dalej są tańsze bułki, choć chciałem kupić chleb i szynkę. Ten pierwszy raz boli. Później wmawiasz sobie, że walenie głową w mur pomaga – uspokaja myśli. Więc wracam by wyrobić kolejne wiaderko fugi do mych cegieł.