Anioł

Kryzys twórczy. Wybaczcie, nie wiem co mam napisać… Anioł. Oparłam się o ścianę i powoli zjechałam w dół, przykucając na końcu. Nie odrywałam słuchawki od ucha, nie chciałam wierzyć w to co się przed chwilą stało. Czekałam na znak, jakikolwiek, nic się nie działo. Dlaczego nic się nie dzieje?! Z automatu zaczął wydobywać się sygnał odznaczający że osoba po drugiej stronie zerwała połączenie. W moich oczach pojawiły się łzy, nie chciałam z nimi walczyć, niemiałam już na to sił. Marek stał przy mnie zamyślony, błądząc wzrokiem po uliczce. Nie wiedział co robić, ale w sumie co go to obchodziło? To nie jego sprawa. Nie winiłabym go gdyby wtedy odszedł ale nie zrobił tego. Odłożył słuchawkę na miejsce i delikatnie złapał palce moich dłoni, nie opierałam się. Postawił mnie na nogi i mocno do siebie przytulił, byłam zaskoczona. Trwało to kilka minut w zupełnej ciszy, byłam tak blisko ze czułam jego zapach , nie wiem co to za perfumy ale były lekkie, przyjemne, nie co to te typowe dla mężczyzny które mnie odrzucają swoją intensywnością. W końcu Marek odsunął się ode mnie, nie mogliśmy trwać w bezruchu w nieskończoność. -Chodźmy już- zaproponował, zgodziłam się. Szliśmy ramię w ramię w stronę samochodu, mężczyzna nie spuszczał oka ze mnie. Nigdy nie spodziewałabym się czegoś takiego po nim, pokazał mi że jednak ma uczucia, że jest…człowiekiem.