Wiedział [...], że zauważyły upuszczoną kartkę, jak również to, że będą szły dalej, aż jeńcy i strażnicy znikną im z oczu, a wtedy wrócą, odszukają kartkę i przeczytają ją. Ta myśl napełniała go szczęściem. "Kocham was, tęsknię za wami, jesteście obie moim życiem", napisał. Pisał zawsze to samo, ale i dla niego, i dla nich słowa te były za każdym razem nowe, bo pisane od nowa, były słowami, które warto powtarzać ciągle i niezmiennie. W nieskończoność.
Wiedział [...], że zauważyły upuszczoną kartkę, jak również to, że będą szły dalej, aż jeńcy i strażnicy znikną im z oczu, a wtedy wrócą, odszukają kartkę i przeczytają ją. Ta myśl napełniała go szczęściem. "Kocham was, tęsknię za wami, jesteście obie moim życiem", napisał. Pisał zawsze to samo, ale i dla niego, i dla nich słowa te były za każdym razem nowe, bo pisane od nowa, były słowami, które warto powtarzać ciągle i niezmiennie. W nieskończoność.