Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Nie cierpiała nawet powietrza, którym musiała się z nim dzielić, tego dusznego, nienadającego się do oddychania, śmierdzącego powietrza, w którym topiła się każdego dnia.

Autor: Richard Flanagan
0

Więcej cytatów od tego autora

Po wojnie, mówili, życie wróci do normalności. Nie wiedział, czym jest normalność. Wiedział, że normalność ma smak, że chyba pachnie inaczej niż kordyt i strach, ale dla niego koniec wojny oznaczał koniec jego świata. Czy to było dobre, czy złe nie miał pojęcia. Wiedział natomiast, jacy są ludzie.
Autor: Richard Flanagan
0
Życie polega na tym, żeby dobrze postawić następny krok.
Autor: Richard Flanagan
0
Życie jest znośne wyłącznie dzięki naszej wierze w złudzenia, (...) to wiara w rzeczywistość zawsze nas pogrąża.
Autor: Richard Flanagan
0
Przeciwności losu wyzwalają w nas to, co najlepsze.(...) Tym, co nas wykańcza, jest codzienność.
Autor: Richard Flanagan
0
Oczami wyobraźni wciąż jednak widział pokryte czarnymi smugami niebo nad obozem. Przypominało mu zawsze brudne szmaty, namoczone w zużytym oleju silnikowym.
Autor: Richard Flanagan
0
Kochać to nie to samo, co budować jakiś mur albo dom. Ludzie zarażają się miłością jak katarem. Miłość unieszczęśliwia człowieka, a potem przemija. Ten, kto udaje, że jest inaczej, wchodzi na drogę do piekła.
Autor: Richard Flanagan
0
Nie chcąc skłamać, nic nie odpowiedziała. Zdawała sobie sprawę, że milczenie jest potępiającym przyznaniem się do winy, ale że słowa w pewnym sensie byłyby jeszcze gorsze.
Autor: Richard Flanagan
0
...każda śmierć człowieka, którego kochamy, jest także śmiercią wielu wspólnych wspomnień i wzajemnego zrozumienia, śmiercią niemożliwej do odzyskania części naszego życia...
Autor: Richard Flanagan
0
Albowiem odwaga, ocalenie, miłość - to wszystko nie żyło tylko w jednym żołnierzu, lecz w nich wszystkich, a kiedy umierało, umierał każdy z nich; dlatego zaczęli wierzyć, że opuścić jednego ze swoich towarzyszy, to tak, jak gdyby opuścić samego siebie.
Autor: Richard Flanagan
0
(..) każdy pokój ma swoją nutę. Trzeba ją tylko znaleźć. Zaczęła przebierać palcami po klawiszach, tam i z powrotem, i nagle jedna nuta powróciła do nas, po prostu odbiła się od ścian, uniosła nad podłogą i wypełniła cały pokój takim jakimś doskonałym pomrukiem. Pięknym dźwiękiem. Było to tak, jak gdyby rzucił pan śliwkę, a ona wróciłaby do pana całym sadem. (..) To takie dwie kompletnie różne rzeczy, nuta i pokój, a jednak się znalazły. Ten dźwięk brzmiał... dobrze. (..) Czy sądzi pan, że właśnie to mamy na myśli mówiąc o mił
Autor: Richard Flanagan
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Richard Flanagan
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy