W poezji, na przykład greckiej, zdarza się, że dwóch ludzi idzie ścieżką, na którą spada liść. Jeden z nich nie zauważa tego i idzie dalej, zaś drugi podnosi ten liść, obraca go w palcach, ogląda pod światło i rozmyśla o pochodzeniu świata. I wtedy oni muszą się rozstać, bo liść uzmysławia im jak bardzo się różnią. To w poezji. A w życiu nie zawsze można się tak po prostu rozstać. Dłużej trzeba wytrzymywać ze sobą.
W poezji, na przykład greckiej, zdarza się, że dwóch ludzi idzie ścieżką, na którą spada liść. Jeden z nich nie zauważa tego i idzie dalej, zaś drugi podnosi ten liść, obraca go w palcach, ogląda pod światło i rozmyśla o pochodzeniu świata. I wtedy oni muszą się rozstać, bo liść uzmysławia im jak bardzo się różnią. To w poezji. A w życiu nie zawsze można się tak po prostu rozstać. Dłużej trzeba wytrzymywać ze sobą.