W swoim małym pokoiku masz różaniec nanizany z małych, złocistych paciorków i kiedy patrzysz na niego, widzisz jaki jest wyślizgany, jaki wyrobiony, robi ci się niedobrze. I te wszystkie beznadziejne formuły, te dziękuję, przepraszam, proszę, całe to żałosne obmacywanie, paciorek po paciorku, flaki się od tego przewracają. Nuda. Straszna nuda.
W swoim małym pokoiku masz różaniec nanizany z małych, złocistych paciorków i kiedy patrzysz na niego, widzisz jaki jest wyślizgany, jaki wyrobiony, robi ci się niedobrze. I te wszystkie beznadziejne formuły, te dziękuję, przepraszam, proszę, całe to żałosne obmacywanie, paciorek po paciorku, flaki się od tego przewracają. Nuda. Straszna nuda.