Cytat

Tylu ludzi zginęło, walcząc o jałowe zbocze, stos kamieni, wąwozy i pył! Walcząc o ziemię Anatolii. Orhan marzył o niej jako dziecko. Teraz oddał za nią życie.

Autor: Theresa Révay

Więcej cytatów od tego autora

Po czym poznać, że przyjaźń przeradza się w coś innego? Szybszy puls, dreszcze, spojrzenie, które już nie ślizga się po drugiej osobie lecz ją przenika, żeby dotrzeć do tego, co skrywane najgłębiej. Za sprawą dziwnej alchemii to, co było dotąd zwyczajnym przywiązaniem, staje się nagle gorące i nieuchronne..

Autor: Theresa Révay

Wojna zerwała maski urody, elegancji, iluzorycznych ornamentów, które są domeną powodzenia i sukcesu. Pozostało autentyczne oblicze każdego człowieka.

Autor: Theresa Révay

Twoje najpiękniejsze zwycięstwo i zarazem największe wyzwanie to wolność (...). Możesz tak długo patrzeć w przepaść, aż w końcu w nią wpadniesz, a możesz też pozwolić zatriumfować życiu. Ale musisz wybrać sama.

Autor: Theresa Révay

Po raz pierwszy odkrywał w sobie harmonię, jaką zwykle czują ci, którzy żyją z ukochaną osobą. Słodka pewność codziennych spotkań. Dom z krzywych desek stał się ich schronieniem. Nikt nie ingerował w ich życie. Szczęście sprzyja zuchwałym. A oni mieli w sobie brawurę kochanków, którzy sądzą, że są niezwyciężeni.

Autor: Theresa Révay

Gdy dwoje ludzi pożąda się wzajemnie, rozpoznają się natychmiast. Ich ciała zaczynają nagle płonąć z ochoty i wszystko, co ich dzieli, staje się nie do zniesienia. To chwila zawieszenia - rozgorączkowana, wspaniała i straszna jednocześnie. Pragną siebie nawzajem bez reszty, natychmiast, pragną absolutnego oddania. Pocałunki w takich chwilach są gwałtowne jak ukąszenia, bo chce się drugą osobę posiąść i objąć, ogarnąć, poczynając od twarzy, od ust, chce się poznać smak skóry, której nie można się oprzeć, odkryć jej wyjątkowy zapac

Autor: Theresa Révay

Życie to płomień, który goreje w każdym z nas. To wiara w coś, czego czasem nie można dotknąć, zmierzyć, ale co nas inspiruje i pozwala stać się lepszymi niż jesteśmy. Po co komu najpiękniejsza zbroja, jeżeli w środku jest pusta?

Autor: Theresa Révay

Czas jest zdradliwy i wcale nie leczy ran. Wystarczy znów ujrzeć obiekt pożądania, żeby w ciągu kilku sekund uleciały długie samotne noce, gniew i żal, ale także nowe, żmudnie odbudowywane nadzieje i radości. I znów stajemy się tacy jak pierwszego dnia, zachwyceni, zachłanni, oszalali ze szczęścia, przerażeni, infantylni i delikatni. Jaka straszna jest ta mieszanina emocji!

Autor: Theresa Révay

Zmarli i polegli na zawsze zastygli w swojej promiennej, bohaterskiej młodości. Tymczasem ci, którzy przeżyli, będą musieli starzeć się bez nich. W chwilach rozpaczy Evie zastanawiała się, co jest bardziej smutne.

Autor: Theresa Révay

Na tym polega paradoks matek. Wystarczy ich obecność, żeby wyszły na jaw najgłębiej skrywane rany. Ale to właśnie matki potrafią je leczyć.

Autor: Theresa Révay

Po raz pierwszy w życiu miał to cudowne poczucie, że obejmuje cały świat, bo trzymał w ramionach kobietę, którą kochał, i wreszcie wszystko stało się możliwe.

Autor: Theresa Révay

Wszystkie cytaty tego autora

REKLAMA

+ Dodaj nowy cytat

Theresa Révay

Wszystkie cytaty tego autora