Cytat

Wygląda staro i żal patrzeć na niego, kiedy tak idzie całkiem sam po tylu latach, tylu dniach i nocach oddanych bez rachuby temu zgiełkowi, który powstaje przy narodzinach, a nawet wcześniej, temu natarczywemu, nieustannemu C or o b i ć ?J a kż y ć ? , raz cichemu jak szept, to znów wyraźnemu jak Ac od op i c i a ? kelnera, potem często wzbierającemu aż do ryku. Po to, by w ostatecznym rachunku odejść całkiem samotnie, lub prawie, nieznanymi drogami, o zmroku, z kijem.

Autor: Samuel Beckett

Więcej cytatów od tego autora

V: Początek jest trudny.

Autor: Samuel Beckett

Jeden z łotrów został zbawiony. Przyzwoity procent.

Autor: Samuel Beckett
Książka: Czekając na Godota
Tagi: łotr, zbawienie

Tu leży ten, co wiał z tego świata / Do tego stopnia, że dotychczas zmiata.

Autor: Samuel Beckett

Fetor trupów, który percypuję wyraźnie spod woni trawy i ziemi nie jest mi nieprzyjemny. Trochę może zanadto słodkawy, trochę odurzający, ale o ile bardziej go wolę od odoru żyjących pach, stóp, tyłków, łojowatych napletków i poronionych jaj. (...) Na próżno się myją żywi, na próżno się perfumują, i tak śmierdzą.

Autor: Samuel Beckett

E: Jestem nieszczęśliwy.

Autor: Samuel Beckett

Któregoś dnia oślepniesz. Jak ja. Będziesz siedział gdzieś, punkcik zagubiony w pustce, w ciemności, na zawsze. Jak ja. Któregoś dnia powiesz sobie „Zmęczony jestem, usiądę”, i siądziesz. A potem powiesz sobie „Głodny jestem, wstanę i zrobię sobie coś do zjedzenia”. Ale nie wstaniesz. Powiesz sobie „Nie powinienem był siadać, ale skoro już siadłem, posiedzę jeszcze trochę, później wstanę i zrobię sobie coś do zjedzenia”. Popatrzysz chwilę na ścianę, a potem powiesz sobie „Zamknę oczy, może prześpię się trochę, będę się po tym czuł lepiej” i zamkniesz je. A kiedy je otworzysz, ściany już nie będzie. Znajdziesz się w nieskończonej pustce, której nie wypełniliby wszyscy wskrzeszeni zmarli wszelkich czasów, i będziesz w niej jak ziarnko piasku pośród stepu.

Autor: Samuel Beckett
Książka: No właśnie co
Tagi: pustka

Powietrze pełne jest naszych krzyków. Ale przyzwyczajenie wspaniale tłumi.

Autor: Samuel Beckett

ESTRAGON: Nie dotykaj mnie!Nie pytaj mnie o nic!Nie mów nic do mnie!Zostań ze mną!

Autor: Samuel Beckett

VLADIMIR: Spałem, gdy inni cierpieli? Teraz też śpię? Jutro, gdy zbudzę się lub wyda mi się, że się zbudziłem, co powiem o tym dniu? Że z moim przyjacielem, Estragonem, tu, w tym miejscu, aż zapadła noc, czekałem na Godota? Że Pozzo przeszedł z tragarzem i że rozmawiał z nami? Zapewne. Ale co będzie prawdą w tym wszystkim? (Estragon, nie uporawszy się z butami, znów zasypia. Vladimir patrzy na niego.) On nic nie będzie wiedział. Powie, że oberwał i żeby mu dać marchewkę. (Pauza.) Okrakiem na grobie i trudny poród. Grabarz z głęb

Autor: Samuel Beckett

Chyba minęły już moje najlepsze lata, gdy istniała jeszcze szansa na szczęście, ale nie chciałbym, żeby wróciły. Teraz, gdy mam w sobie ten ogień, już nie. Nie. Nie chciałbym, żeby wróciły.

Autor: Samuel Beckett

Wszystkie cytaty tego autora

REKLAMA

+ Dodaj nowy cytat

Samuel Beckett

Wszystkie cytaty tego autora