W ironicznym dystansie do ideałów, a mówiąc dokładniej, do ,,centralnych przekonań i potrzeb ludzi" według Rorty'ego - wobec których należy zachować ironię, gdyż są przygodne - Brzeziński dostrzegał doskonały instrument panowania. Dlatego był pewien, że komuniści, którzy nie biorą siebie na poważnie, nie mogą też nigdy utracić swej władzy. Jego fantazja o (auto)ironicznym komuniście okazuje się być prostą narcystyczną identyfikacją: teraz nawet oni nie szanują swych komunistycznych ideałów - tak jak Brzeziński od dawna nie szanował
W ironicznym dystansie do ideałów, a mówiąc dokładniej, do ,,centralnych przekonań i potrzeb ludzi" według Rorty'ego - wobec których należy zachować ironię, gdyż są przygodne - Brzeziński dostrzegał doskonały instrument panowania. Dlatego był pewien, że komuniści, którzy nie biorą siebie na poważnie, nie mogą też nigdy utracić swej władzy. Jego fantazja o (auto)ironicznym komuniście okazuje się być prostą narcystyczną identyfikacją: teraz nawet oni nie szanują swych komunistycznych ideałów - tak jak Brzeziński od dawna nie szanował