Pamiętam, że kilka razy miałam poczucie, że nie powinnam pomagać zajść w ciążę konkretnej parze, ale nie mogłam odmówić. Jedna para po pół roku oddała urodzone w wyniku in vitro dziecko do adopcji - bo nie tak miało być, bo maluch ciągle płacze, nie można wyjść do kina i w ogóle nie tak sobie wyobrażali rodzicielstwo.
Pamiętam, że kilka razy miałam poczucie, że nie powinnam pomagać zajść w ciążę konkretnej parze, ale nie mogłam odmówić. Jedna para po pół roku oddała urodzone w wyniku in vitro dziecko do adopcji - bo nie tak miało być, bo maluch ciągle płacze, nie można wyjść do kina i w ogóle nie tak sobie wyobrażali rodzicielstwo.