Już umierała. Może nie dosłownie, bo wyniki badań, które co jakiś czas odnawiała, były coraz lepsze. Ale ona miała pewność, że umiera. Nadrabiała, jak to się popularnie mówi, miną i organizowaniem swojego życia wokół wielu codziennych czynności, które mają to do siebie, że skutecznie zabijają czas. Trwała tak w sobie, jak potrafiła. Od książki do książki, od spaceru do spaceru, od śniadania do śniadania, którego czasami nie zapominała zjeść. Czasami odpisywała na listy, których regularnie zapominała wysyłać. Nie miała pragnień, ale c
Już umierała. Może nie dosłownie, bo wyniki badań, które co jakiś czas odnawiała, były coraz lepsze. Ale ona miała pewność, że umiera. Nadrabiała, jak to się popularnie mówi, miną i organizowaniem swojego życia wokół wielu codziennych czynności, które mają to do siebie, że skutecznie zabijają czas. Trwała tak w sobie, jak potrafiła. Od książki do książki, od spaceru do spaceru, od śniadania do śniadania, którego czasami nie zapominała zjeść. Czasami odpisywała na listy, których regularnie zapominała wysyłać. Nie miała pragnień, ale c