Czułam, że mam prawo cierpieć i nie mogłam znieść, że Zachary zdawał się być wszędzie. Każde schody, na których się obejmowaliśmy i każde krzesło na szkolnym korytarzu zdawało się promieniować wspomnieniami. Mój Boże, nawet meszek, który przyczepił się do jakiegoś ciucha przypominał mi Zacharego.
Czułam, że mam prawo cierpieć i nie mogłam znieść, że Zachary zdawał się być wszędzie. Każde schody, na których się obejmowaliśmy i każde krzesło na szkolnym korytarzu zdawało się promieniować wspomnieniami. Mój Boże, nawet meszek, który przyczepił się do jakiegoś ciucha przypominał mi Zacharego.