(...) Doskwiera mi świadomość, że sobie nie radzę... (...). Że nie radzę sobie z bezwzględnym wrogiem we własnej duszy. Jest ode mnie silniejszy, jest cholernie silny. Czasami udaje mi się go ogłuszyć i wtedy przez jakiś czas śpi, daje mi spokój, ale zarazem mam wrażenie, że w takich chwilach zbiera siły do kolejnego ataku, a gdy wraca do życia, jest silny i żywotny, jak młody pies.
(...) Doskwiera mi świadomość, że sobie nie radzę... (...). Że nie radzę sobie z bezwzględnym wrogiem we własnej duszy. Jest ode mnie silniejszy, jest cholernie silny. Czasami udaje mi się go ogłuszyć i wtedy przez jakiś czas śpi, daje mi spokój, ale zarazem mam wrażenie, że w takich chwilach zbiera siły do kolejnego ataku, a gdy wraca do życia, jest silny i żywotny, jak młody pies.