Gdy nie skutkuje lek, cichną rozpacze:/ Kto się nadziei wyzbył, ten nie płacze./ Żal nad tym, czego cofnąć już się nie da,/Sprawi, że spadnie na nas nowa bieda./ Mędrzec, gdy los go o stratę przyprawi,/ Uda, że fakt ten ogromnie go bawi./ Gdy wyśmiać kradzież, stratni są złodzieje;/ Siebie okrada, kto próżno boleje.
Gdy nie skutkuje lek, cichną rozpacze:/ Kto się nadziei wyzbył, ten nie płacze./ Żal nad tym, czego cofnąć już się nie da,/Sprawi, że spadnie na nas nowa bieda./ Mędrzec, gdy los go o stratę przyprawi,/ Uda, że fakt ten ogromnie go bawi./ Gdy wyśmiać kradzież, stratni są złodzieje;/ Siebie okrada, kto próżno boleje.