Przychodzimy na świat jako egocentrycy. Gdy w czasie burzy słychać grzmoty, dzieci wierzą, że Bóg jest na nie zły za coś, co robiły; gdy rozwodzą się rodzice, dzieci są przekonane, że to ich wina, bo nie były wystarczająco grzeczne. Potem dorastamy, dojrzewamy i wyzbywamy się tego rodzaju egocentryzmy. Jednak wielu dorosłych zachowuje ten dziecięcy sposób myślenia o świecie. I choć ich samobiczowanie się bywa bolesne, wolą wierzyć, że ich kłopoty wynikają z ich błędów, bo to pozwala im myśleć, że panują nad swoim życiem. Tak
Przychodzimy na świat jako egocentrycy. Gdy w czasie burzy słychać grzmoty, dzieci wierzą, że Bóg jest na nie zły za coś, co robiły; gdy rozwodzą się rodzice, dzieci są przekonane, że to ich wina, bo nie były wystarczająco grzeczne. Potem dorastamy, dojrzewamy i wyzbywamy się tego rodzaju egocentryzmy. Jednak wielu dorosłych zachowuje ten dziecięcy sposób myślenia o świecie. I choć ich samobiczowanie się bywa bolesne, wolą wierzyć, że ich kłopoty wynikają z ich błędów, bo to pozwala im myśleć, że panują nad swoim życiem. Tak