Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Raz przynajmniej, ale tylko z woli przypadku, powinno się zdarzyć, że Ivan i ja spotkamy się w mieście, on ze swoimi znajomymi, ja ze swoimi, wtedy wiedziałby chociaż, że mogę wyglądać inaczej, że potrafię się ubrać (w co wątpi), że jestem rozmowna (w co jeszcze bardziej wątpi). Bo w jego obecności milknę, ponieważ najbłahsze słowa: dobrze, zaraz, tak, i, ale, potem, ach!, są tak naładowane, wypowiadane dla niego nabierają stokrotnego znaczenia, tysiąc razy bardziej wymowne niż zajmujące opowiadania, anegdoty, prowokujące pot

Autor: Ingeborg Bachmann
0

Więcej cytatów od tego autora

Pytasz za dużo i za wcześnie. Jeszcze się nie opłaca, ale może kiedyś się opłaci.
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Pięć godzin Ivana, mogłoby to wystarczyć na parę dni pewności, dla podtrzymania krążenia, dla podniesienia ciśnienia, jako leczenie uzupełniające, jako leczenie profilaktyczne, jako kuracja. Nie byłoby dla mnie rzeczy zbyt uciążliwej, zbyt niedorzecznej, zbyt kłopotliwej, byle chwycić kawałek życia Ivana: kiedy Ivan wspomina przy kolacji, że na Węgrzech często żeglował, chcę natychmiast nauczyć się żeglowania, może już jutro rano (...), żebym od razu mogła się przydać, gdy któregoś dnia Ivan znów wybierze się na żagle. Bo sam
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Ponieważ ktoś mnie zabił, ponieważ ktoś ciągle chciał mnie zabić, zaczęłam potem zabijać kogoś w myślach, to znaczy: nie w myślach, to było coś innego, z myślami nigdy nie da się dużo zrobić, wyszło potem inaczej, nawet to przełamałam, nic już nie robię w myślach.
Autor: Ingeborg Bachmann
0
chciałby doszukać się czegoś we mnie, ale to nic pilnego. Nie mówi, wciąż jeszcze nie mówi, czego chciałby się doszukać, daje mi tylko do zrozumienia, że nie chce tak szybko dojść do jakiegoś wniosku, zbyt chętnie oddaje się przypuszczeniom, przypuszcza nawet, że mam talent, nie wie, jaki talent, w każdym razie musi to być coś związanego z 'powodzeniem'.
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Najchętniej czytam na podłodze, także na łóżku, prawie wszystko na leżąco, nie, nie tyle chodzi przy tym o książki, liczy się przede wszystkim czytanie, czarne na białym, litery, sylaby, wiersze, te nieludzkie utrwalenia, znaki, te ustalenia, to zastygłe w wyraz szaleństwo, które wydobywa się z ludzi. Niech mi pan wierzy, wyraz jest szaleństwem, wypływa z naszego szaleństwa. Liczy się również przewracanie kartek, gonitwa od jednej strony do drugiej, ucieczka, współudział w szaleńczym, zakrzepłym wylewie, liczy się nikczemność
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Ponieważ zwieszam głowę, Ivan mówi: Ty nie masz nic, dla czego musiałabyś żyć!
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Malina pyta: Nigdy nie pomyślałaś, ile trudu zadawali sobie z tobą często inni? Przytakuję z wdzięcznością. O tak, nadali mi nawet właściwości, nie żałowali i tego trudu, zaopatrzyli mnie w historie, poza tym jednak także w trochę pieniędzy, żebym nie musiała chodzić nago, żebym mogła zjadać resztki, żeby mi się jakoś dalej żyło i nie zwracało uwagi, jak się żyje.
Autor: Ingeborg Bachmann
0
dzięki niemu coś niezwykłego wstąpiło we mnie i odtąd promieniuje, bezustannie opromieniam świat, któremu jest to potrzebne, z tego jednego miejsca, w którym skupia się nie tylko moje życie, lecz i moje pragnienie, by 'żyć dobrze'., by znów być użyteczną, bo chciałabym, żeby Ivan mnie potrzebował, jak ja jego potrzebuję, i to na całe życie.
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Czasem zastanawiam się jeszcze, co mogłabym zrobić dla Ivana, bo nie ma takiej rzeczy, jakiej bym dla niego nie zrobiła, ale Ivan nie żąda, żebym rzuciła się z okna, żebym dla niego skoczyła do Dunaju, żebym wpadła pod samochód (...), on ma tak mało czasu i żadnych potrzeb. Nie chce też, żebym (...) sprzątała jego dwa pokoje,prała i prasowała jego bieliznę, chce tylko wpadać na chwilę, dostać swoją szklankę whisky z trzema kostkami lodu i pytać, co słychać, pozwoli bym i ja zapytała, co słychać u niego.
Autor: Ingeborg Bachmann
0
muszę prędko zrobić jakiś manewr i odwrócić jego uwagę, powinien by mi się udać jakiś nieokreślony uśmiech, kaprys, zły nastrój, ale przy Ivanie nic mi się nie udaje. Jesteś zbyt przejrzysta, mówi Ivan, w każdej chwili widać, co się w tobie dzieje, graj, zagraj coś przede mną! Ale co mam przed Ivanem zagrać?
Autor: Ingeborg Bachmann
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Ingeborg Bachmann
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy