... rodzice zabierali mnie w różne miejsca-na zakupy i do kina. Nigdy nie zapomnę pierwszej chwili w świecie półmroku, gdy ludzie zadarli głowy do góry, rozległa się muzyka, a na ekranie przede mną pojawiły się twarze wielkości drapaczy chmur. Nie mogłem uwierzyć, że coś takiego dzieje się naprawdę. Ale dlaczego na otaczających mnie twarzach nie malowały się żadne uczucia? Nie widziałem na nich ani fascynacji, ani zachwytu i zastanawiałem się, czy można aż tak bardzo przywyknąć do przyjemności, że przestaje sie ją zauważać.
... rodzice zabierali mnie w różne miejsca-na zakupy i do kina. Nigdy nie zapomnę pierwszej chwili w świecie półmroku, gdy ludzie zadarli głowy do góry, rozległa się muzyka, a na ekranie przede mną pojawiły się twarze wielkości drapaczy chmur. Nie mogłem uwierzyć, że coś takiego dzieje się naprawdę. Ale dlaczego na otaczających mnie twarzach nie malowały się żadne uczucia? Nie widziałem na nich ani fascynacji, ani zachwytu i zastanawiałem się, czy można aż tak bardzo przywyknąć do przyjemności, że przestaje sie ją zauważać.