Zmieniają się nasze kształty, kupujemy płaskie buty, obcinamy długie włosy. Zaczynamy nosić w torebkach do połowy zjedzone sucharki, traktorek, kawałek ulubionej szmatki, plastikową lalkę. Wiotczeją nam mięśnie. Tracimy sens, rozum i dystans. Serca zaczynają nam bić poza ciałami. Oddychają, jedzą, raczkują i - spójrzcie! - chodzą i zaczynają do nas mówić. Uczymy się, że czasami trzeba iść bardzo wolno, przystawać i oglądać każdy patyczek, kamyczek, zdepniętą puszkę na drodze. Przyzwyczajamy się, że nie docieramy tam, dokąd się
Zmieniają się nasze kształty, kupujemy płaskie buty, obcinamy długie włosy. Zaczynamy nosić w torebkach do połowy zjedzone sucharki, traktorek, kawałek ulubionej szmatki, plastikową lalkę. Wiotczeją nam mięśnie. Tracimy sens, rozum i dystans. Serca zaczynają nam bić poza ciałami. Oddychają, jedzą, raczkują i - spójrzcie! - chodzą i zaczynają do nas mówić. Uczymy się, że czasami trzeba iść bardzo wolno, przystawać i oglądać każdy patyczek, kamyczek, zdepniętą puszkę na drodze. Przyzwyczajamy się, że nie docieramy tam, dokąd się