Patrzę w górę, chmury kształtują się i przekształcają. Przypominają...embrion, zmarłego przyjaciela leżącego na wznak. Albo wielkie ramię, pełne współczucia jak wiosna, które gdyby dostało taki rozkaz, wyciągnęłoby się i wzięło ten płócienny worek i wszystko, co on zawiera, chocby zaledwie duszę jakieś idei - kolor wody. ciężar wzgórza.
Patrzę w górę, chmury kształtują się i przekształcają. Przypominają...embrion, zmarłego przyjaciela leżącego na wznak. Albo wielkie ramię, pełne współczucia jak wiosna, które gdyby dostało taki rozkaz, wyciągnęłoby się i wzięło ten płócienny worek i wszystko, co on zawiera, chocby zaledwie duszę jakieś idei - kolor wody. ciężar wzgórza.