- Chodźmy do domu - dokuczało mi ciągle rwanie w kolanie i czułam, że zaraz padnę ze zmęczenia. Po kilku niepewnych krokach Matthew wziął mnie jak dziecko na plecy i poniósł w zapadającym mroku. - Dziękuję jeszcze raz za to, że mnie znalazłeś - szepnęłam na widok domu, obejmując go za szyję. Wiedział, że tym razem nie mówię o La Pierre.
- Chodźmy do domu - dokuczało mi ciągle rwanie w kolanie i czułam, że zaraz padnę ze zmęczenia. Po kilku niepewnych krokach Matthew wziął mnie jak dziecko na plecy i poniósł w zapadającym mroku. - Dziękuję jeszcze raz za to, że mnie znalazłeś - szepnęłam na widok domu, obejmując go za szyję. Wiedział, że tym razem nie mówię o La Pierre.