U niektórych potrzeba robienia porządków przekracza często granice zdrowego rozsądku. Podejrzewam, że rekompensują jakieś niespełnienia lub też doraźne braki satysfakcji. Nie można jednak wykluczyć, że pozbywając się z taką łatwością nieprzydatnych rzeczy, nabierają poczucia przewagi nad otoczeniem, a być może i nad własnym życiem, któremu w inny sposób nie są w stanie sprostać.
U niektórych potrzeba robienia porządków przekracza często granice zdrowego rozsądku. Podejrzewam, że rekompensują jakieś niespełnienia lub też doraźne braki satysfakcji. Nie można jednak wykluczyć, że pozbywając się z taką łatwością nieprzydatnych rzeczy, nabierają poczucia przewagi nad otoczeniem, a być może i nad własnym życiem, któremu w inny sposób nie są w stanie sprostać.