Szymon Bachir

I tylko żal, że tak mało w sercu było radości, a życie, jak ziarnka maku z dziurawego worka leci, dla tego żal żurawi i czarnej czapli z dziecięcych i zwichrowanej młodości. Szkoda szabli ojca. W irkuckim muzeum, obok książek polskich zesłańców, zobaczyłem podobną z adnotacją "zdobycz z wojny polsko-bolszewickiej".

Zmęczona gasiła świecę, szybko rozlegało się chrapanie, za oknem księżyc, wędrował po niebie gwiaździstym, rozniecał tęsknotę za jaskółką, co w oborze uwiła gniazdko w zeszłym roku, za ojcem, lepsze życie obiecywał.