Niektórzy wzięli się z wody. Nawet z gwiazd można to wyczytać. Tacy nic o sobie nie opowiadają. Żyją kosztem innych ludzi, przywierają do nich i nie chcą się odczepić. Zmieniają się jak kameleony i starają się być tacy, jak się od nich oczekuje. Kryją się za włosami; tak się przecież zdarza, że w wodzie kontury robią się niewyraźne, a głosy dobiegają z oddali. Kobiety, które biorą się z wody, nigdy się nie angażują całkowicie, ani tu, chociaż może tam.
Moja matka. Takich kobiet już nie ma. O ich cierpieniach pisano książki i opery, one chudły i kaszlały, ostatniego dnia swego życia wyglądały przez okno, sanatoria w górach, ciche kobiety, które zajmowały niewiele miejsca, ciche kobiety, które nie pochodziły z tego świata, ciche kobiety, które umierały, zanim ich włosy pociemniały w połogu. Cierpienie innych kobiet, w nim jest krew, jest krew i pot, ale cierpienie mojej mamy to kości i szepty, dlatego o wiele bardziej przerażało. Ból mojej mamy był biały, szeleścił i skrzypiał,
Więcej