Maria Jędral

Gdy podeszli do lśniącej piękności, która stała sobie spokojnie na wzgórku, jakby patrzyła na nich, Edward nachylił się, żeby zacząć wykopywanie, a tu niespodziewanie nad nim nachylił się kwiat i wbił w jego głowę spiczaste liście, wstrzykując niezbadaną jeszcze ciecz. Liście zachowywały się jak zęby jadowe, a długie wąsy oplotły jego ciało, mocno ściskając.Wszyscy chcieli mu pomóc i uwolnić go z uścisku rośliny, ale nie można było jej przeciąć. Roślina posiadała bardzo twardy pancerz. Edward zaczął tracić siły, jadu miał w sobie

Następnie tworzył się olbrzymi, bardziej jaskrawy kwiat, całkiem nieproporcjonalny do reszty. Koniuszki płatków były szpiczaste, trochę podobne do kłów drapieżnych zwierząt. Przyglądając się bliżej, można było spostrzec pulsowanie w okolicy kwiatu. Wysokość całej tej piękności wynosiła około dwóch metrów. Roślina wydawała się inteligentną, żywą postacią, bo jak inaczej to nazwać. To akurat nie zdziwiło Elizabeth i jej grupy, ponieważ badania, które przeprowadzali w Anglii potwierdziły to, co teraz zobaczyli. A do tego znalezione d