Iwona Michałowska

Pamiętam, że byłam kimś, ale nie wiem kim. Pamiętam świat, ale siebie w nim nie widzę, tak jak nie widzi się swojej twarzy, póki nie spojrzy się w lustro.

Uważał, że w dużej mierze kierują nami nieświadome popędy, a ludzką jaźń podzielił na trzy obszary, które kojarzą mi się trochę z domem z mojego snu. Ego, czyli ja, to główna kondygnacja - ta, którą najlepiej znamy i na której spędzamy najwięcej czasu. Superego to strych pełen pięknych obrazów, w których jak w lustrach przegląda się nasze ja i które podpowiadają mu kryteria, jakimi powinno się kierować. To wcale nie jest takie fajne, bo kiedy próbujesz namalować obraz swojego życia, odkrywasz, że nie starcza ci na to talentu,