Fryderyk Chopin

Fryderyk Chopin - biografia, życie i twórczość

Fryderyk Chopin przyszedł na świat 1 marca 1810 r. w Żelazowej Woli w rodzinie, w której muzyka była na porządku dziennym. Legenda głosi, że narodził się przy dźwiękach skrzypiec ojca! Inna legenda z kolei głosi, że jako malec płakał, gdy matka grała na fortepianie. Sam jako kilkulatek zaczął siadać do tego instrumentu i grać zasłyszane melodie. Rodzice zatrudnili więc nauczyciela, czeskiego muzyka Wojciecha Żywnego. Wkrótce jednak mały uczeń zaczął grać lepiej od nauczyciela! Mimo to zaprzyjaźnili się, a Chopin po latach zadedykował Żywnemu jeden z polonezów. Następnym nauczycielem był inny Czech Wilhelm Würfel.

Fryderyk Chopin - dzieciństwo i młodość

Jako siedmiolatek Chopin zaczął poważniejsze próby kompozytorskie. Rok później dał pierwszy publiczny występ w dworku Radziwiłłowskim. Prasa warszawska rozpływała się w zachwytach nad grą cudownego dziecka.

W latach 1823-26 Chopin uczył się w Liceum Warszawskim, gdzie pracował jego ojciec. Podczas wakacji zwiedził sporą część Polski.
Po ukończeniu szkoły do roku 1929 r. studiował w Warszawskiej Szkole Głównej Muzyki (część Konserwatorium związanego z UW). Uczył się tam harmonii i kontrapunktu. Zwolniono go ze względu na nieprzeciętny talent z nauki instrumentu. Podczas studiów zafascynował się muzyką ludową. Wtedy też rozpoczął podróże zagraniczne.

Lata 1929-31 to okres pierwszej miłości (do Konstancji Gładkowskiej) i pierwszych sukcesów kompozytorskich. Tuż po ukończeniu studiów wyjechał do Wiednia. Tam wszedł w środowisko muzyków i zyskał spore uznanie, co ułatwiło kontakt z wydawcami i wydawanie kompozycji drukiem.

Fryderyk Chopin - emigracja

W listopadzie 1830 r. Chopin wyjechał z Warszawy do Kalisza. Tam spędził ostatnie kilka dni w kraju. Przed wyjazdem pożegnał się ze swą pierwszą miłością i wręczył jej pierścień, który Konstancja przechowywała aż do śmierci. Następnie udał się do Drezna, później do Monachium i Paryża. Tam odnosi ogromne sukcesy jako wirtuoz. Mimo to jego sytuacja materialna jest niezbyt dobra i musi dorabiać dawaniem lekcji gry na fortepianie (choć nie był zbyt dobrym nauczycielem- miał wielkie wymagania i irytował się, gdy uczeń nie był w stanie im sprostać. Mimo to przyszli pianiści garnęli się do niego).

W latach 1835-46 porzucił karierę wirtuoza na rzecz komponowania. Zaczyna prowadzić ożywione kontakty z czołowymi intelektualistami polskiej emigracji.

Kobiety Chopina

W 1836 r. zaręczył się z Marią Wodzińską. Jednak związkowi sprzeciwili się jej rodzice, uznając Chopina za zbyt chorowitego kandydata na męża. Rzeczywiście w tym samym roku zaczął mieć poważne problemy związane z gruźlicą. Niektórzy badacze uważają też, że od urodzenia cierpiał na nierozpoznaną mukowiscydozę.

Rok później poznał starszą o 6 lat George Sand. Ich związek tylko w pierwszych miesiącach wydawał się spełnieniem i rajem. Później było w nim wiele wzajemnych nerwów i chaosu. Przez 9 lat żyli niby jako para, ale według słów Sand "żyła ona jak w klasztornym celibacie".

W 1839 r. kompozytor wrócił do Francji i zamieszkał w posiadłości George Sand w Nohant. Był wtedy bardzo chory. W życiu uczuciowym też było źle - Sand napisała kontrowersyjną książkę, w której wyśmiewała kompozytora. Wkrótce pojawił się kolejny konflikt- znany rzeźbiarz poślubił córkę Sand, Solange, wbrew woli matki. Chopin stanął po stronie dziewczyny. Po awanturze, jaka się w związku z tym rozpętała, Sand zerwała z Chopinem. Wprowadziło go to w głębokie przygnębienie. Pocieszycielką okazała się inna kobieta, Szkotka Jane Stirling, zwana "wdową po Chopinie".

Fryderyk Chopin - ostatnie dni

Po wybuchu rewolucji paryskiej w 1848 r. wyjechał z nią w podróż do Anglii i Szkocji. Niestety tamtejszy klimat spowodował kolejne pogorszenie się stanu zdrowia. W tym czasie pojawiły się też problemy finansowe. Na szczęście w tych złych chwilach nie opuszczali go przyjaciele (odwiedzał go m. in. Cyprian Kamil Norwid).

Zmarł w nocy 17 października 1849 r., w otoczeniu najbliższych.

Kalina Beluch

Fryderyk Chopin - twórczość:

- 57 mazurków
- 16 polonezów
- 19 walców
- 19 nokturnów
- 4 ballady
- 4 scherza
- 3 sonaty fortepianowe i jedna na wiolonczelę i fortepian
- 26 preludiów
- 27 etiud
- 4 impromptus
- 2 koncerty
- 4 inne utwory na fortepian z orkiestrą
- 17 pieśni
- 2 utwory na wiolonczelę i fortepian
- po kilka rond, wariacji, marszy, utworów na 4 ręce
- utwory pojedyncze: Fantazja, Barkarola, Berceuse, Tarantella, Bolero