Andrzej Stojowski

Ponieważ jedynym terenem eksploracji, przez który poznajemy świat, jesteśmy my sami, to nie wiedząc o sobie samych do końca wszystkiego, wiele wiedzieć nie będziemy.

Jest taki chwyt w literaturze bardzo częsty, i wydaje mi się, że nieuczciwy: robi się historię z pozycji tego, który już wszystko wie, gdyż wie, jak się skończyło. A w tej sytuacji wszyscy uczestnicy wydarzeń wydają się autorowi i czytelnikowi, który wierzy autorowi na słowo, niedorośli i dziecinni. A to nieuczciwe.