Andrzej Drawicz

Andrzej Drawicz - biografia, życie i twórczość

Andrzej Drawicz przyszedł na świat 20 maja 1932 r. w Warszawie. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1951 r. debiutował jako krytyk na łamach tygodnika „Wieś”. W latach 1954 – 1964 współtworzył Studencki Teatr Satyryków i sam w nim grał. Publikował w licznych czasopismach. Od 1977 do 1978 r. był wykładowcą w Instytucie Slawistyki na Uniwersytecie w Kolonii. W 1981 r. zaczął wykładać w Instytucie Filologii Rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego specjalizacją była rosyjska literatura emigracyjna oraz twórczość Bułhakowa. W 1976 r. był jednym z sygnatariuszy Listu 59. Od 1977 r. należał do redaktorów podziemnego kwartalnika „Zapis”. W latach 1979 – 81 należał do Niezależnego Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1981 r. był internowany. Po zwolnieniu kontynuował pracę w Instytucie Filologii Rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przebywał też na stypendiach w uniwersytetach zagranicznych, publikował swe prace w drugim obiegu. W latach 1989-91 był prezesem Komitetu ds. Radia i Telewizji, później kierował Zakładem Literatur Wschodniosłowiańskich w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Był też profesorem Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Przetłumaczył na polski dzieło Bułhakowa Mistrz i Małgorzata (ukazało się w jego przekładzie w 1995 r.). Zmarł 15 maja 1997 r. Co ciekawe, 15 maja urodził się Bułhakow!

Kalina Beluch

Andrzej Drawicz - bibliografia

1977 Zaproszenie do podróży
1981 Spór o Rosję
1988 Jeszcze Rosja nie zginęła
1987 Mistrz i Diabeł
1997 Wczasy pod lufą