Zdjęcie - Adolf Muschg

Adolf Muschg


Adolf Muschg to szwajcarski pisarz, literaturoznawca, wykładowca akademicki. Laureat m.in. Nagrody im. Hermanna Hessego.

Gatunki literackie: Literatura piękna, Obyczajowe

Adolf Muschg - najnowsze książki: Odczarowanie, Szczęście Suttera,

Średnia ocena książek Adolf Muschg: 5/6

1 osób przeczytało książki autora

6 osób chce przeczytać książki autora

Adolf Muschg - biografia, życie i twórczość

Szwajcarski pisarz i literaturoznawca Adolf Muschg przyszedł na świat 13 maja 1934 r. w Zollikon. Studiował germanistykę, anglistykę oraz filozofię na uniwersytetach w Zurychu i Cambridge. Od 1959 do 1962 r. pracował jako nauczyciel w zuryskim gimnazjum. Później prowadził wykłady na różnych niemieckich, amerykańskich i japońskich uczelniach. W latach 1970-1999 był profesorem języka niemieckiego w Politechnice Związkowej w Zurychu. Od 1976 r. jest członkiem berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Akademii Nauk i Literatury w Moguncji, Niemieckiej Akademii Języka i Literatury i Wolnej Akademii Sztuk Pięknych w Hamburgu. W 2003 r. został wybrany przewodniczącym berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Z funkcji tej ustąpił 15 grudnia 2005 r. z powodu konfliktu poglądów z senatem uczelni. Mieszka w Männedorf koło Zurychu. Kalina Beluch

Adolf Muschg - bibliografia

1965 W lecie Zająca

1967 Odczarowanie

1974 Motyw Albissera

1980 Baiyun to biała chmura

2001 Szczęście Suttera


Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Adolf_Muschg

Adolf Muschg - twórczość

Okładka - Odczarowanie
Odczarowanie

„Odczarowanie” to powieść jak najbardziej współczesna, historia grona młodych ludzi, którzy zbuntowani przeciw otaczającemu ich światu pragną sobie sami ułożyć życie przeciw przyjętym konwencjom...czytaj dalej

Okładka - Szczęście Suttera
Szczęście Suttera

Książka przedstawia oryginalną wizję świata, która wyłania się z wątku kryminalnego i warstwy psychologicznej....czytaj dalej

1
Cytaty Autora

Dawniej, w czasach dworskich, było w zwyczaju, że człowiek się usprawiedliwiał, gdy liczbę istniejących książek powiększał o jedną. Ale zaraz potem spieszył z uzasadnieniem, dlaczego właściwie wcale nie musi się usprawiedliwiać. Nowe dzieło miało zapełnić lukę. Wynajdowało sobie lukę, wskakiwało na nią i za każdym razem powtarzał się cud: luka się zapełniała. Pustka doznawała kolejnej znacznej straty.


Więcej
Dodaj cytat tego autora
Reklamy