Zwierzenie(c) - wiersz

Czułem się często jak pies na uwięzi

Co krzty wolności nie zaznał przez chwilę

Innym zaś razem, by wolność zawęzić

Wylewałaś łzy - rzewne, krokodyle

Chciałaś być górą, jak lwica zwyciężyć

I stąpać twardo po mojej mogile

Pragnąłem zmiany, wciąż miałem na względzie

Jak tu z kaczątka móc stać się łabędziem.

Biłem jak baran w mur nie do przebicia

Żelazna brama stała niewzruszona

Tak bardzo chciałem resztę swego życia

Spędzić przy Tobie i przy Tobie skonać.

Lecz Ty - zwierz łowny, prawdziwa orlica

Wciąż nowe ptaki wpuszczałaś w ramiona

"Tak być nie może!" Krzyczałaś "Przysięgam!

Dostaje strusia , a pragnę gołębia."

Nowe poroże. Zdradziłaś mnie z innym

Oto z barana zostałem jeleniem

Tłumaczysz krótko. "To nie z mojej winy

Spełniłam w końcu najskrytsze marzenie.

Drogi amancie, życie trwa więc żyjmy

Może zdobedziesz mnie, a może nie. WIEM!

Musisz podzieliś swe jedyne serce

Na lwie, gołębie i stanąć w kolejce.