znowu - wiersz

trzymałem dłoń choć nie było jej żołnierz powiedział nikt jeszcze nie pytał o śmierć mogłaś być moją nienazwaną a tu patrz mogły spocząć nasze nozdrza mogliśmy razem pokonać chwile bez powodu będę stał tu i czekał aż życie przestanie być ze mnie dumne będę w każdej sekundzie i w każdym kawałku dawna będę ja wystukując przełknięcia śliny zmazuję palcem ostatnie zarysy wydarzeń ostatnie ślady wspomnienia choć wiem, że to nic nie da ... siedząc na ławce wsłuchuję się w życie ostatniej kobiety z opery ...