Żmija - wiersz

Jak żmija mężczyzn z jadem w sercu zostawiam.

To moja wina?

Czy mężczyzn, co się rozstać nie potrafią godnie?

Trawi ich, niszczy niczym zaraza,

ta myśl o mnie.

Złość czysta, nienawiść prawdziwa

przemawia ich ustami

To jakieś opętanie?

Czy oni sami?

Tak się zmienili po rozstaniu.

Nie mają dla mnie okruszka człowieczeństwa

A w moich oczach bardzo głęboko,

wciąż widać ból po każdym pożegnaniu.