Zjazd - wiersz

widzą jak oddechy mieszają się

w powietrzu

spokojnie patrzą sobie w oczy

a usta już zdradzają podniecenie

i grzeszną dzikość

ręce i nogi

zaczynają powtarzalne ruchy

coraz ciaśniej zakreślają parabole

z naciskiem przeczesują

 zimne bielejące połacie

przecinają się jak papilarny zapis

ruchy są coraz bardziej płynne

zdumiewająca ekstaza zmęczeniem

i w końcu słodycz

odczuwalna najbardziej

tam na dole

wtedy

nadchodzi  smutny czas by odpiąć narty